‘Dagen als gras’ is een verhalen bundel van Jens Christian Grøndahl, met daarin 6 verhalen:

• Dagen als gras
• Villa Ada
• Edith Wengler
• Ik ben de zee
• Zomerslaap
• Vaarwel

Villa Ada is het langste verhaal met bijna 90 pagina’s, de andere verhalen zijn allemaal ongeveer 60 pagina’s.

Op het eerste gezicht hebben de verhalen allemaal verschillende onderwerpen en zijn ze verschillend gesitueerd. Zo speelt het titel verhaal Dagen als gras voor een groot deel vlak na de Tweede Wereld Oorlog in Denemarken, en is de hoofdpersoon Lars 15 jaar oud. Het langste verhaal Villa Ada speelt in de huidige tijd in Rome en gaat onder andere over de relatie tussen de ouders en hun idealistisch ingestelde puber zoon en de Europese imigratie problematiek. Het verhaal Edith Wengler is een beknopte biografie van een actrice/toneelspeelster en speelt in Denemarken, Duitsland en Zwitserland.

De verhalen in deze bundel hebben allemaal verschillende lagen. Zo wordt het verhaal Dagen als gras ingeleid door een arts of vriend van Lars op latere leeftijd en is Edith Wengler opgezet vanuit het perspectief van een schrijver die is benadert door de actrice. De verhalen zelf zijn wat betreft onderwerpen niet licht en doordat Grøndahl dicht op zijn personages zit en soms ook in hun hoofd zit, maakt dit dat de verhalen intens zijn.

Een interessante overeenkomst tussen de verhalen is dat ze allemaal over mensen gaan die hun eigen weg zoeken en daardoor niet de gebaande wegen wegen volgen. In ieder van de verhalen heb je het gevoel dat de hoofdpersoon niet op de goede plek zit. Dit schuurt en geeft spanning, maar Grøndahl laat je de hoofdpersonen op een prettige manier van dichtbij volgen en weet hiet ook mooi woorden bij te vinden (pagina 197):
‘Het is niet zozeer dat ik van de natuur houd,’zie ze. ‘Wat ik zoek is stilte en de afwezigheid. In feite is dat waarschijnlijk mijn eigen afwezigheid.’

Een puntje van kritiek is dat Grøndahl altijd op z’n best op ende van de verschillende verhalen. Hij heeft de neiging heeft om de verhalen rond te maken, hiermee bedoel ik dat hij terug grijpt op een haakje dat eerder in het verhaal heeft gecreerd. Dit riep bij mij in een paar gevallen wel de vraag op wat deze keuze nog toevoegt aan het verhaal en of het verhaal niet beter zou zijn geweest met een meer open einde.

Dagen als gras is het een boeiend boek om te lezen, dat doordacht in elkaar zit. Ieder van de verhalen is rijk aan thema’s en zou ieder voor zich uitgewerkt kunnen worden tot een novelle of een roman.