Aan het begin van 2022 heb ik voor mezelf de uitdaging gesteld om een boek te lezen uit ieder land van de EU. Het boek moet geschreven zijn in 2000 of later. De afgelopen weken heb ik de volgende 3 boeken gelezen voor mijn challenge:

• Italië: Het geluk van de wolf van Paolo Cognetti
• Tsjechië: Materiaal moeheid van Marek Sindelka
• Polen: Verdraaide tijd van Wlodzimierz Odojewski

Het geluk van de wolf van Paolo Cognetti is het bekendste boek dat ik tot dusver heb gelezen en het is ook het minste boek tot dusver. Het geluk van de wolf lijkt sterk op zijn eerdere berg romans en je moet het misschien zien als een streekroman. Het boek is een beetje te vergelijken met fastfood, het boek leest snel, je slaat de bladzijden snel om maar het bevredigt niet echt. Je vraagt je af “waar gaat dit over”, “wat moet ik hiermee”, maar een antwoord vind je niet als je door leest. Als je het boek uit hebt dan heb je een onbevredigd gevoel, te vergelijken met het gevoel dat je hebt wanneer de resten van je fastfoodmaaltijd in de prullenbak gooit. (Ik vraag mij af: is fastfoodmaaltijd geen contradictio in terminis?)

Voor Tsjechië moest ik in de herkansing omdat Hordubal van Karel Capek in Nederland wel is uitgegeven na 2000, maar het boek is geschreven in 1933. Na Hordubal heb ik ook Meteor gelezen van Karel Capek, en ik kan beide boeken van harte aanbevelen om te lezen. Nu heb ik Materiaal moeheid van Marek Sindelka gelezen, geschreven in 2016 en vertaald in 2018.

Waar ik bij Het geluk van de wolf klaagde dat het allemaal te makkelijk was, zo confronterend en ongemakkelijk is Metaal moeheid. Het boek gaat over twee broers die vluchten uit het Midden Oosten naar Europa. Het boek speelt in een niet nader benoemd land. Amir is de jongste van de 2 broers en de oudere broer krijgt geen naam. De twee broers raken elkaar al snel kwijt en het boek volgt, afwisselend, de tocht en het lot van ieder van de broers. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de broers. Er zijn bijna geen dialogen in het boek, de gebeurtenissen worden duidelijk door de waarnemingen vanuit de broers. Dit maakt het een heel intens boek, dat ook vaak ongemakkelijk aan voelt. Geen page turner maar wel een aanrader!

Toen de boekhandels na de lock down weer open mochten, kwam ik bij boekhandel Haasboek het boekje Verdraaide tijd (uit 2002, vertaald in 2021) vande Poolse schrijver Wlodzimierz Odojewski tegen. Wlodzimierz Odojewski gebruikt een aparte stijl in dit boek, de zinnen zijn vaak erg lang en als hij je meeneemt in de gedachten van de hoofdpersoon, dan verdwijnt soms ook nog de interpunctie. Ondanks de aparte stijl is het boekje (160 blz.) goed leesbaar. Het verhaal speelt in Warschau 1962, maar het verhaal gaat over het ontrafelen van gebeurtenissen in oktober 1943, toen de hoofdpersoon betrokken was bij een aanslag. Tijd en gebeurtenissen lopen door elkaar, niet alleen in het verhaal maar ook in het hoofd en waarneming van de hoofdpersoon. Een boeiend verhaal over herinneringen, droom, en verbeelding.

Overzicht

Gelezen:

• Denemarken: Dagen als gras van Jens Christian Grøndahl
• Duitsland: Het oude land  van Dorte Hansen
• Italie: Het geluk van de wolf van Paolo Cognetti
• Polen: Verdraaide tijd van Wlodzimierz Odojewski
• Tsjechie: Materiaal moeheid van Marek Sindelka

Leesplannen:

• Bulgarije: Come to me van Bogdan Rusev
• Griekenland: Hitlers geheime dagboek van Charis Vlavianos
• Roemenie: De wetenden van Mircea Cartarescu