In de eerste week van het nieuwe jaar heb ik een Sonos luidspreker gekocht. Waar traditioneel een luidspreker het geluid van je stereo weergaf, ontsluit een Sonos box een wereld van muziekdiensten voor je: TuneIn voor de radio stations en radio programma’s, Spotify, Apple Music, Napster voor bijna al de muziek die je maar kunt bedenken. Je hebt een grote keuze aan afspeellijsten, je kunt je eigen afspeellijsten maken en op basis van de muziek die je hebt gespeeld krijg je aanbevelingen voor andere artiesten.. Prachtig toch?

Maar wanneer luisteren we nog echt naar muziek? Veel van de afspeellijsten waar we naar luisteren zijn de overtreffende trap van de “Best of” CDs, of zijn een muziekaal behang, beschikbaar in veel kleurschakeringen.

Voor de CD was er de LP, nu bezig aan een revival. Ik weet nog dat als ik vroeger een nieuwe LP had gekocht, ik me op sloot op mijn kamer. Dan legde ik de LP op de draaitafel en ging languit op bed liggen om naar de muziek te luisteren. Pas als de LP het einde van de kant had bereikt kwam ik overeind om hem om te draaien Om vervolgens weer op bed te gaan liggen of in mijn luie stoel om te luisteren. Vaak met de binnenhoes in de hand waar de teksten op stonden. Op deze manier luitserde ik naar mijn nieuwe LPs. Ik speelde ze een keer en vaak nog een keer. Tijdens dit afspelen deed ik eigenlijk niets anders dan luisteren naar de muziek en teksten.

Dit realiseerde ik mij toen ik door de afspeellijsten van Spotify zat te bladeren. Ze bevatten meer muziek dan ik ooit in mijn platenkast heb gehad, meer muziek dan ik ooit kan afspelen, maar ik luister er eigenlijk niet echt naar. Vandaar een nieuw voornemen om af en toe gewoon weer eens helemaal echt naar een album van een artiest of groep te luisteren. (Wordt vervolgd.)