Voor mijn EU-lees-challenge heb ik mijzelf als doel gesteld om een boek te lezen uit ieder land van de EU dat geschreven is in of na 2000. Het idee achter deze uitdaging is om eens buiten de gebaande paden te lezen. Nu eens een ander boek te lezen dan de boeken die op de bestseller lijst staan, maar op zoek te gaan naar nieuwe schrijvers uit andere landen. Ik schrijf hier bewust andere landen, want het valt mij nu op dat schrijvers die ik normaal lees veelal afkomstig zijn uit Nederland, Engeland, of de Verenigde Staten en een enkele keer maar uit Duitsland of Frankrijk. In dit opzicht is de uitdaging die ik mijzelf heb gesteld al gedeeltelijk een succes. Een ander leuk gevolg van deze challenge is dat ik de boekenbijlages ook met andere ogen ben gaan lezen.
Dorte Hansen uit Duitsland is een interessante ontdekking en ook Jens Christian Grøndahl uit Denemarken was nieuw voor mij. Paolo Cognetti met Het geluk van de wolf was een gemakzuchtige keuze, staat op de bestseller lijst en is het minst interessante boek tot op heden. Ik zal dit boek bij gelegenheid ook vervangen door een ander boek uit Italië. Verdraaide tijd van Wlodzimierz Odojewski uit Polen was een toevalstreffer waar ik tegenaan liep in de boekwinkel.
Tot zo ver voldoen al de boeken aan het criterium dat ze afkomstig zijn uit een land van de EU en geschreven in of na 2000. Voor Tsjechië liep ik er tegenaan dat ik oorspronkelijk van plan was om Hordubal van Karel Capek te lezen. Hordubal is uitgegeven door de Wereldbibliotheek in 2019, maar het boek is oorspronkelijk geschreven in 1933. De vraag is dan laat je het wel of niet meetellen in mijn EU-lees-challenge. Hoewel het een prachtig boekje is, heb ik uiteindelijk besloten dat ik het niet mee laat doen voor mijn lees uitdaging. In plaats hiervan heb ik toen Materiaal moeheid van Marek Sindelka gelezen. Wat thematiek betreft een confronterend en ongemakkelijk boek.
Voor Roemenië loop ik tegen een volgend probleem aan. Ik heb gepland om een boek van Mircea Cartarescu te lezen, en dan in het bijzonder een deel van zijn Orbitor trilogie. Maar het eerste deel van deze trilogie, De wetenden is geschreven voor het jaar 2000. Als ik dus de zelfde regels als bij Hordubal van Karel Capek toepas, dan kwalificeert dit deel van de trilogie zich niet voor de challenge. Het tweede deel van de Orbitor trilogie, De trofee, telt wel mee. Maar toen las ik afgelopen vrijdag een interview met Nausicaa Marbe in het NRC. ZIj is van oorsprong een Roemeense en is schrijfster van Wachten op het westen, gepubliceerd in 2020. “Een interessant boek voor mijn challenge” dacht ik toen ik het interview aan het lezen was.
Maar zo simpel is het ook weer niet. dit boek werpt weer een andere vraag op. Uit het interview blijkt dat Nausicaa Marbe vanuit Roemenië naar Nederland is gevlucht en tegenwoordig in Nederland woont. Ze is ook columniste in de Telegraaf en heeft dit boek geschreven in Nederland. Aan de andere kant gaat dit boek over haar jeugd in Roemenië. De vraag is of dit boek wel of niet kwalificeert voor mijn EU-lees-challenge. Het is geschreven door een Roemeense in het Nederlands in Nederland, maar gaat over haar jeugd in Roemenië. Wel of niet?